گویش بختیاری
گویش بختیاری یکی از گویش‌های پارسی‌تبار یعنی از دسته جنوب باختری زبان‌های
ایرانی است. گویش‌ها و زبان‌های پارسی‌تبار عبارت‌اند از فارسی، لری، بختیاری،
لارستانی، وکومزاری. برخی از زبانشناسان، بختیاری را زیرشاخه‌ای از لری به شمار
می‌آورند وبرخی آن را شاخه‌ای جدا می‌دانند
.همواره در زمانهای گذشته، دیوارهای بلند و دشوار گذر زاگرس مانع ازنفوذ اقوام
مهاجم به درون منطقه? بختیاری بوده است. بنابراین زبان ایل بختیاری تاقبل از گسترش
رسانه‌های همگانی و مدارس ملی تقریباً دست‌نخورده و بکر مانده بود اماامروزه براثر
آسانی ارتباط با شهر و پایتخت، گویش بختیاری نیز مانند لهجه‌ها وگویش‌های دیگر به
سرعت در حال دگرگونی و نزدیک شدن به فارسی رایج است. نسل امروزبختیاری
(به‌ویژه ساکنین شهرها و اسکان‌یافتگان) در طول کمتر از نیم قرن نه تنهاخیلی از
اصطلاحات و واژه‌های پنجاه سال پیش بختیاری را استفاده نمی‌کنند؛ بلکهمعنای آنها را
نیز نمی‌دانند و یا فراموش کرده‌اند. گفته می شود در طی سال‌هایگذشته که بختیاری‌ها
بسوی شهرنشینی و پراکندگی رفته‌اند در حدود دوهزار واژه کهن ازآنان نابود شده
است.گویش لری بختیاری به طور کلی به چهار دسته تقسیممی‌شود:گویش بخشخاوری
که تحت تأثیر لری کوه‌گیلویه واقع شده است. گویش منطقه جنوبی که تحت تأثیر گویش
طایفه? بهمئیبوده است. گویش منطقهچهارلنگ. گویش بخشمیانی که هر دو گویش نسبتاً
کمتر تحت تأثیر قرار گرفته‌اند؛ بر خلاف تصور افرادناآشنا، گویش بختیاری با گویش
لری (خرم آبادی) تفاوت‌های بسیاری به‌ویژه از نظرتلفظ دارد. اما از نظر ادبیات و به
ویژه ضرب المثل‌ها و زبانزدهای بومی بین تمامزبانهای لری اشتراکات زیادی وجود
داردمساجد و تکایا از جمله جلوه‌هایبرگزاری اینگونه مراسم است
منبع:ghome-lor.blogfa.com
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند