مسعود بختیاری در همان زمان چند ترانه عامه پسندبه زبان فارسی خواند که در مقایسه با آثار مشابه امروزی از کیفیت و اعتبار هنری افزونتری برخوردارند.در سال 1365 نخستین اثر شرکتی وی با نام "مال کنون"به بازار موسیقی آمد. این کار با آنکه بیست سال از زمان تولید و انتشار اولیه‌اش می گذرد، همچنان رتبۀ اول فروش نوارهای بختیاری را از آن خود کرده است. شش سال بعد دومین کار او با نام "هی جار" و باز هم با آهنگسازی و تنظیم عطاءا... جنگوگ روانه بازار شد."هی جار" نیز محبوبیت و مقبولیت فراوانی یافت ولی هرگز به پای "مال کنون" نرسید. مسعود بختیاری پس از این دو اثر شاخص خود، سه اثر دیگر به نام‌های "آستاره"، "برافتو" و "تاراز" را با کمترین تعداد نوازنده به علاقه‌مندان موسیقی بختیاری ارائه داد. همراه همیشگی وی در غالب نوار ها و کنسرت‌ها، علی حافظی نوازنده توانای نی بود.لازم به ذکر است که حدود دو ماه پیش به منظور شرکت در این برنامه از ایشان دعوت به عمل آمد، و موافقت این هنرمند فقید جهت همکاری جلب گردید. متأسفانه مرگ این هنرمند عملاً عملاً مراسم تجلیل از وی را باید با مراسم یادبودش عوض کنیم.علاءالدین بختیاری موسیقی ایل را عمیقاً درک کرده و قادر بود صورت متفاوت از نسخه اصل آن را به مخاطبان ارائه دهد.
وی چنانکه خودش می گفت ظرایف موسیقی بختیاری را از نغمات کرنا نوازان دریافته و معتقد بود "اگر در کار کرنا نوازان دقیق شویم نغمه های بسیار زیبایی پیدا می‌کنیم که در نگاه اول ممکن است به چشم نیایند. " علاءالدین علاوه بر آواز خوانی، قریحۀ آهنگسازی نیز داشت و خیلی از ترانه های ماندگار وی زاییده ذهن خلاق اوست. تسلطش بر ادبیات فارسی و بختیاری و همینطور برخورداری از ذوق شعری به او امکان داده بود تا کلام بسیاری از ترانه‌هایش را خود بسراید. از جمله این ترانه ها می توان "تنگ بلور" یاد کردکه در سال 1351 با همراهی ارکستر رادیو اهواز به سرپرستی منصور قنادپور خوانده شد.
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند